آزمایش موفقیت‌آمیز نانوداروی گیاهی ضد سالک روی موش
محققان در تحقیقات آزمایشگاهی خود به فرمولاسیون نانوداروی گیاهی درمان سالک دست یافتند. نتایج آزمون‌های بالینی این نانودارو بر روی موش‌های آلوده موفقیت‌آمیز گزارش شده‌است.
به گزارش بازتاب به نقل از ستاد توسعه فناوری نانو، سالک یک بیماری پوستی است که به‌وسیله گزش پشه خاکی آلوده به نوعی انگل منتقل می‌شود. سالانه ۱۹ هزار مورد ابتلا به سالک در ایران ثبت می‌شود که سه هزار مورد آن مربوط به استان فارس است. از آنجایی‌که فرد بیمار می‌تواند به‌عنوان مخزن بیماری موجب انتقال آن به دیگران شود، درمان بیماری سالک حائز اهمیت است.
طاهره زاده مهریزی، دانشجوی مقطع دکتری انستیتو پاستور ایران، با بیان اینکه بیماری سالک در سال‌های اخیر شیوع قابل توجهی یافته و دامنه شیوع آن به آمریکا و اروپا رسیده است، گفت: با توجه به گسترش روزافزون بیماری سالک، اخیراً معرفی روش‌های درمانی جدید این بیماری در اولویت سازمان جهانی بهداشت قرار گرفته است. از این‌رو توسعه روش‌های مؤثر درمانی جدید یکی از نیازهای جامعه‌ی جهانی، بالأخص کشورهای کانون این بیماری تلقی می‌شود.
وی ادامه داد: با عنایت به این مطلب که در حال حاضر داروهای درمان این بیماری وارداتی هستند و این امر موجب خروج میزان زیادی ارز از کشور می‌شود، از طرفی این داروها عوارض جانبی و هزینه درمان بالایی را به بیمار تحمیل کرده و دوره درمانشان نیز طولانی است.
وی ادامه داد: در طرح حاضر یک نانوداروی گیاهی مشتق شده از درخت توس سنتز شده که عیوب داروهای گران‌قیمت وارداتی را مرتفع می‌کند. در ادامه این نانودارو از طریق نانوحامل‌های پلیمری مشتق شده از پوست خرچنگ به محل سلول آلوده منتقل شده است.
زاده مهریزی با تأکید بر لزوم استفاده از فناوری نانو جهت استفاده‌ی مؤثر از نانودارو گفت: با فناوری نانو موفق شدیم دوز درمانی را افزایش و سمیت دارو را کاهش دهیم. همچنین استفاده از نانوحامل جهت انتقال دارو موجب رهاسازی آهسته و پیوسته‌ی دارو و بهبود نفوذپذیری آن به سلول آلوده به انگل شد.
این محقق در انتها به تشریح روند ارزیابی این نانودارو پرداخت و گفت: در این طرح از عصاره‌ی درخت توس به‌عنوان ماده‌ی حاوی بتولنیک اسید به‌عنوان ماده اولیه تولید نانودارو استفاده شده‌است. پس از سنتز دارو و بارگذاری آن در نانوحامل‌های کیتوزان، ساختار نانوذرات حامل دارو از طریق آزمون‌های میکروسکوبی و طیف‌سنجی مورد ارزیابی و تائید قرار گرفت.
این محقق خاطر نشان کرد: با تهیه فرمولاسیون مناسب و استفاده از حلال جدید دوز درمانی دارو افزایش یافت؛ سپس دارو به روش برون تنی بر روی سلول‌های کشت‌شده ماکروفاژ صفاق موش و به روش درون تنی بر روی موش‌های مبتلا به بیماری سالک مورد ارزیابی قرار گرفت. در انتها اثرات درمانی دارو از طریق اندازه‌گیری قطر زخم، کاهش بار انگلی و همچنین روش‌های بررسی انگل در بافت و روش‌های پاتولوژی مورد تائید قرار گرفت.
وی افزود: از این طرح یک اختراع با عنوان «بتولنیک اسید بارگذاری شده در نانو ذرات کیتوزان :فرمولاسیونی جدید برای درمان لیشمانیا ماژور» با شماره‌ی ۹۴۰۸۱ به ثبت رسیده‌است.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های طاهره زاده مهریزی دانشجوی مقطع دکتری و دکتر امیتیس رمضانی و دکتر مهدی شفیعی اردستانی- اعضای هیأت علمی انستیتو پاستور ایران- دکتر نریمان مصفا و دکتر مصطفی حاجی ملاحسینی- اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی- و دکتر علی خامسی پور- عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران- است. نتایج این کار در مجله‌ی Scientific reports با ضریب تأثیر ۴.۱۲۲ (جلد ۸، شماره ۱، سال ۲۰۱۸، از صفحه ۱۱۷۵۹) به چاپ رسیده‌است.
