حاکمیت جغرافیا بر سیاست در بحران سوریه؛ ایران و ترکیه قبل از اسلام هم بر سر سَروَری در منطقه جنگ داشتند

    کد خبر :156876

القدس العربی نوشت: گذشته از تصمیمات نشست معارضان سوریه که در روز گذشته در ریاض پایان یافت، مشخص است ‏که این نشست در ضمن چارچوب تفاهم های بین المللی و منطقه ای برگزار شده که مرکز آن شهر ‏سوچی روسیه است؛ جایی که در تاریخ دوم و چهارم ماه آینده نشست ویژه ای در خصوص ملت ‏سوریه برگزار خواهد شد.‏

به گزارش انتخاب، کنفرانس سوچی ویژه مذاکره ملی سوری، به منزله اعلام تمسک مسکو به برگه های بزرگ منطقه ‏ای در خصوص شرایط سوریه است؛ مراد از این برگه ها، ایران و ترکیه هستند.‏

اما آنچه در مورد تفاهم آمریکایی -روسی گفته می شود، به معنای محدودیت تاثیر آمریکایی در ‏آینده سوریه است؛ مساله ای که بر دو اصل اساسی استوار است و نخست، موضع اصلی ترامپ در ‏حمایت از بقای نظام اسد و دوم عقب نشینی سازماندهی شده در اراده دخالت آمریکا در منطقه ‏عربی، پس از شکست مفتضحانه در افغانستان و عراق، کاهش حمایت آن از انقلابهای عربی، پس از ‏دخالت در لیبی و انتشار گروه تروریستی داعش در عراق و سوریه است؛ به نحوی که مقابله با ‏گروههای جهادی، بویژه با استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین، تنها استراتژی ایالات متحده در ‏منطقه است.‏

به تمام مسائل پیش گفته مساله جغرافیا نیز اضافه می شود، به استثنای رابطه واشگتن با اسرائیل و ‏اهتمام ان به نفت و اموال دولتهای خلیج فارس و معاملات سلاح، تمام منطقه عربی خطری قریب الوقوع ‏برای آمریکا ندارد.‏

اما به نسبت خود سوریه، روسیه، ایران و ترکیه، جغرافیا یکی از عوامل مهمی است که تاثیر خود را ‏بر روابط بین طرفهای درگیر گذاشته و تنها عامل قطعی است که نشانه های صلح سیاسی در آینده ‏را مشخص می کند.‏

این مساله که سَرور آسیای میانه کیست، عامل نزاعی بزرگ بین ایران و ترکیه تا زمان پیش از اسلام ‏بود؛ امری که پس از ظهور دولتهای اسلامی تغییر زیادی نکرد، سقوط خلافت اموی به دست ابو ‏مسلم خراسانی و سقوط دولت عباسی به دست سلاجقه ترک اتفاق افتاد و آنچه که امروز در سوریه ‏جریان دارد، اثر غالب جغرافیا بر روی سیاست را نشان می دهد.‏

مساله تازه در معادله قدیمی، دخالت روسیه است که وزن نظامی زیادی دارد، اما حضور اسلام به ‏تمام اشکال ایدئولوژیک آن از طریق گروههای معارض و سازمانهای سیاسی همچون عربستان ‏سعودی و دولتهای خلیج فارس و درگیری سنی و شیعه، نمی تواند تاثیر جغرافیای سیاسی را از بین ببرد.‏

این منظور تا حد زیادی دخالت روسیه در بحران سوریه و موفقیتهای آن را تفسیر می کند، همانطور ‏که علت عقب نشینی ها و چشم پوشی هایی که پوتین به طرفهای درگیر پیشنهاد می کند را نیز ‏مشخص می نماید.‏

0
نظرات
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد نظرات حاوی الفاظ و ادبیات نامناسب، تهمت و افترا منتشر نخواهد شد

دیدگاهتان را بنویسید