علت تغيير عقيده ناگهاني ترامپ درباره افغانستان

يک نشريه ايتاليايي در گزارشي به علت تغيير عقيده ناگهاني ترامپ درباره افغانستان پرداخت.
به گزارش بازتاب، فدريکو لامپيني، در گزارشي در لارپوبليکا (ايتاليا)، نوشت:
تغيير عقيدۀ ناگهاني رئيس جمهوري که قصد داشت کابل را ترک کند. ژنرال ها در اين خصوص که چه تعداد سرباز به اين کشور اعزام نمايند، تصميم گيري خواهند کرد. همچنين تصميم گيري در خصوص پهبادها بر عهدۀ آنان خواهد بود. هشدار شديداللحن به پاکستان: «نمي تواند ميزبان دشمنان ما باشد»
نيويورک- «به طور غريزي طرفدار عقب نشيني بودم اما عقيده ام را تغيير دادم: تا شکست نهايي تروريست ها آنجا را ترک نخواهيم کرد». دونالد ترامپ تغيير عقيدۀ ناگهاني خود را در خصوص افغانستان، طولاني ترين جنگ در تاريخ آمريکا (١٦ سال)، اذعان مي کند. اين جنگ را بي فايده و يک اسراف خوانده بود که بايد فوري خاتمه يابد. اکنون به ژنرال هايش بدون محدوديت و نيز بدون تعيين مهلت مجوز مي دهد تا طالبان، القاعده و داعش «نابود» گردند.
به شدت به پاکستان هشدار مي دهد تا دست از پناه دادن و کمک کردن به بنيادگرايان بردارد. در خصوص دخالت بيشتر هند در کنار آمريکا ابراز اميدواري مي کند و از متحدان ناتو خواست بيشتر تلاش کنند. کشتار بارسلون را يادآور مي شود تا قساوت دشمن را نشان دهد. وي وعدۀ عدم تکرار اشتباهي را مي دهد که در عراق انجام داده بود، يک عقب نشيني بيش از حد نابهنگام که «خلايي را بر جاي گذاشت که توسط داعش پر گرديد.» اين بار آمريکا «تا پيروزي نهايي» طرحي براي عقب نشيني ندارد.
در پايگاه نظامي فورت مايرز واقع در نزديکي قبرستان نظامي آرلينگتون ساعت دقيقاً ٢١ است. بخش اعظم اجرائيات در رديف اول در تالار کنفرانس مملو از سرباز حضور دارند. ترامپ در عرض ٢٥ دقيقه به قرائت يک سخنراني مي پردازد که با تمام جزئيات توسط ژنرال هايش تهيه گرديده است: مک مستر، رئيس شوراي امنيت ملي و ماتيس، وزير دفاع. نظامياني که وي را احاطه کرده اند (به همراه ژنرال کلي، رئيس جديد کارکنان کاخ سفيد) تسليم شدن وي را در مي يابند: در دوران نامزدي اش مخالفت خود را با باقي ماندن در افغانستان اعلام داشته بود. اکنون وعده مي دهد که «نظاميان حاضر در اين سرزمين تصميم گيري خواهند کرد. مديريت ذره بيني از سوي واشنگتن ديگر بس است.» اعطاي اختيارات کامل به پنتاگون که سلفش، باراک اوباما در دوران «افزايش نيرو» [Surge ] (زماني که تعداد نظاميان آمريکايي در افغانستان به يکصد هزار نفر رسيده بود: امروز تعداد آنها نه هزار نفر است) با آن چانه زني صعب و دشواري در پيش گرفته بود.
ترامپ حتي روال اعطاي مجوز براي ضربات پهبادها را که قرار بود از کاخ سفيد عبور کند، حذف مي نمايد. ترامپ به منظور توجيه تغيير موضعش گفت: «زماني که در دفتر بيضي شکل مي نشيني تصميم گيري ها به نظر رنگ ديگري به خود مي گيرند.» وي متقاعد گرديد که عقب نشيني نهايي از افغانستان (آنچه اوباما وعدۀ آن را داده بود و تقريباً به اجرا گذاشته بود)، امروز، يک اشتباه مرگبار خواهد بود و «در نهايت مانند آنچه در کشور عراق رخ داد خلاء ديگري ايجاد خواهد شد که دشمنان ما يعني طالبان، القاعده، داعش آن را پر خواهند کرد.» وي خاطرنشان مي سازد که ميان دو کشور افغانستان و پاکستان «بيشترين ميزان تمرکز تروريست ها در جهان وجود دارد». تروريست هايي که دولت پاکستان به آنها «پناه مي دهد». وي روي اين مسأله که پاکستان از يک زرادخانۀ هسته اي برخوردار است و ممکن است جنگي با هند در بگيرد، تأمل مي کند. بايد «مانع از آن گرديد که تسليحات هسته اي به دست تروريست ها بيفتد.» اين حمله اي بسيار شديد به پاکستان به شمار مي آيد. کشوري که ميزبان اسامه بن لادن بود و ترامپ يک ضرب الاجل واقعي و تمام عيار براي آن تعيين مي کند: «چنانچه اين کشور همچنان پذيراي جنايتکاراني باشد که به دشمني با ما مي پردازند، ادامه دهد در حالي که از ما ميلياردها پول دريافت مي کند، چيزهاي بسياري را از دست خواهد داد.»
«ملت سازي» [nation building ] برايش اهميتي ندارد، وي قصد ندارد به کسوت جورج دبليو بوش و نومحافظه کاران در آيد. همان کساني که مدعي «صدور دمکراسي» بودند. مي گويد که افغان ها در خصوص آيندۀ افغانستان تصميم گيري خواهند کرد حتي با دستيابي به يک توافق سياسي با طالبان زماني که شرايط مهيا باشد. وي اطمينان مي دهد که تنها مأموريتي که وي را هدايت خواهد کرد، «محافظت از شهروندان آمريکايي، جلوگيري از وقوع يک ١١ سپتامبر ديگر، مغلوب ساختن تروريست ها و نابودي آنها براي هميشه است».
وي در خصوص نيروهاي مازادي که به ميدان جنگ اعزام خواهد کرد آماري ارائه نمي دهد اگر چه اين موضوع تأييد شده است که پنتاگون مجوز افزايش تعداد ٤ هزار سرباز ديگر را دريافت نموده است. يک تحول واقعي راهبردي وجود ندارد مگر تصميم آشکار و مهمي که به نفع هند و عليه پاکستان اتخاذ نموده (که در اين مرحله بيشتر به سمت چين و روسيه حرکت خواهد کرد). در عمل روشن نيست که چه چيزي نسبت به پيشبرد جنگ در ماه ها يا سال هاي اخير تغيير خواهد کرد. مگر آنکه اين جنگ به «جنگ وي» تبديل شود و آن را از آنِ خود سازد و با برداشتن هر گونه قيد و بند زماني براي عقب نشيني نيروهاي آمريکايي، آن را به جنگي بي پايان تبديل سازد.