چرا جانسون به سادگی از برجام خارج نمی‌شود؟
در شرایطی که “برگزیت” به اصلی ترین و پیچیده ترین دغدغه سیاست خارجی دولت انگلیس تبدیل شده است، خروج جانسون از برجام به مثابه تحمیل هزینه های جدید بر حوزه دیپلماسی و سیاست خارجی این کشور محسوب می شود.
طی روزهای اخیر، نام “بوریس جانسون” به کرات در رسانه های غربی به چشم می خورد! جانسون توانست در رای گیری داخلی حزب محافظه کار و از میان 160 هزار رای ،توانست حدود 92 هزار رای را به خود اختصاص دهد. این به معنای مخالفت حدود 40 درصد از رای دهندگان حزب محافظه کار با نخست وزیری اوست. با این حال ماجرا در خارج از حزب محافظه کار به مراتب برای نخست وزیر جنجالی جدید انگلیس سخت تر است! اکثریت مطلق اعضای حزب کارگر، بسیاری از اعضا و طرفداران حزب لیبرال دموکرات و بسیاری از رای دهندگان مستقل در انگلیس، حضور جانسون در راس معادلات سیاسی و اجرایی لندن را فاجعه ای برای کشورشان می دانند. در چنین شرایطی هر گونه تصمیم جنجالی جانسون در عرصه سیاست خارجی، نه تنها از سوی احزاب مخالف،بلکه از سوی برخی هم حزبی هایش نیز به چالش کشیده خواهد شد. یکی از این موارد، می تواند خروج احتمالی انگلیس از برجام باشد!
بدون شک بوریس جانسون در قبال برجام، قدرت مانور ترامپ را ندارد زیرا ترکیب مجلس عوام انگلیس و فراتر از آن، اختیارات قانونی نخست وزیر و اوضاع شکننده ای که حزب محافظه کار دارد، جایی برای تنفس عادی وی در عرصه سیاست خارجی انگلیس باقی نخواهد گذاشت. ضمن آنکه بسیاری از شهروندان انگلیسی، پیوستگی مطلق سیاستهای جانسون و ترامپ را به هیچ عنوان نمی پسندند.
به گزارش نامه نیوز:موضوع دیگری که قدرت جانسون در تقابل با برجام را محدود می کند، مواضع قبلی وی در خصوص توافق هسته ای با ایران است. جانسون در سال 2017 میلادی و زمانی که وزیر امور خارجه انگلیس بود، مذاکرات فشرده ای را با مقامات دولت ترامپ بر سر آنچه “اصلاح توافق هسته ای ” یا به عبارت بهتر” تغییر برجام” خوانده می شد صورت داد. او در آبان ماه سال 1396 و قبل از خروج رئیس جمهور آمریکا از برجام اظهار کرده بود :
” هسته مرکزی برجام که یک بده بستان در رابطه با رفتار خوب ایران در رابطه با برنامه هسته ای اش و پیشرفت اقتصادی این کشور است، تغییری نکرده و برجام از سوی رئیس جمهوری آمریکا لغو، پاره و دور انداخته نشده است. مادامی‌که ایران به توافق پایبند باشد ما باید شاهد تعاملات اقتصادی و پیشرفت باشیم. این مهم است که مردم ایران قادر باشند تا منافع برجام را لمس کنند و بسیار مهم است که ما به کار تجارت و سرمایه گذاری میان دو کشور ادامه دهیم.”
حتی جانسون قبل از این اظهارات و در مهر ماه سال 1396، از برجام به عنوان معاهده ای ارزشمند یاد کرده بود که باید از سوی اعضی 1+5 حفظ شود. وزیر امور خارجه سابق و نخست وزیر فعلی انگلیس در آن زمان وعده داده بود تا با لابی گری های خود، مانع از لغو برجام از سوی دولت ترامپ شود :
“«آمریکایی‌ها هنوز بخشی از برجام هستند، تعلیق تحریم‌ها ادامه یافته و این مساله مهمی است. اکنون این احتمال وجود دارد که کنگره برجام را پاره کند؛ اما من بایستی این نکته را مشخص کنم که بعید است چنین اتفاقی رخ دهد چون ما تلاش خواهیم کرد تا دوستان و هم پیمانانمان را در کنگره متقاعد سازیم که برجام، معاهده‌ای ارزشمند است. بسیاری از نمایندگان کنگره تمایل دارند که برجام را اصلاح کنند، نه آنکه از میان بردارند.»
همان گونه که مشاهده می شود، عدم مقبولیت سیاسی جانسون در نزد افکار عمومی انگلیس و حتی بخشی از حزب محافظه کار، ترکیب مجلس عوام انگلیس و مخالفت مطلق اکثر نماینده ها با خروج لندن از برجام و از همه مهم تر، مواضع قبلی نخست وزیر انگلیس در خصوص ارزشمند بودن توافق هسته ای با ایران، قدرت ریسک پذیری وی در خروج از برجام ( به پیروی از ترامپ) را به شدت محدود ساخته است. در این میان نکته دیگری نیز وجود دارد که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت : در شرایطی که “برگزیت” به اصلی ترین و پیچیده ترین دغدغه سیاست خارجی دولت انگلیس تبدیل شده است، خروج جانسون از برجام به مثابه تحمیل هزینه های جدید بر حوزه دیپلماسی و سیاست خارجی این کشور محسوب می شود. موضوعی که بسیاری از تحلیلگران مسائل اروپا نیز بر آن باور دارند.
