رشد فناوری‌های نوین در گرو مشارکت بخش خصوصی
یک کارشناس حوزه فناوری اطلاعات با تاکید بر نقش بخش خصوصی در رشد و توسعه فناوری‌های نوین و قدرتمند مخابراتی و اطلاعاتی گذار از شیوه‌ی سنتی تعریف پروژه از بالا را لازمه افزایش مشارکت بخش خصوصی در پروژه‌های مخابراتی و اطلاعاتی ارزیابی کرد.
مهدی رزمی- کارشناس حوزه فناوری اطلاعات – در گفت‌وگو با ایسنا، با تفکیک در حوزه ضروری و کمتر ضروری در فناوری‌های نوین اطلاعاتی، اظهار کرد: یک دسته از فناوری‌های جدید در حال حاضر جزو فناوری‌های لوکس به حساب می‌آیند. همانند اینترنت اشیاء یا IOT که این حوزه‌ها به لحاظ اقتصادی و هزینه‌ای در اولویت قرار نمی‌گیرند، اما حوزه‌های زیرساختی مانند ایجاد شبکه‌های فیبر نوری و یا افزایش پهنای باند شبکه سراسری اینترنت در کشور جزو الزامات فوری هستند.
وی با بیان این که در حال حاضر فرض استفاده از خدمات اینترنت قطعی است، گفت: ایجاد اپراتورهای نسل چهارم فیبر نوری که چند سالی است که قرار است به نتیجه برسد، جزو مسائل اصلی و مهم حوزه آی تی است. ما در شبکه‌های عمومی اینترنتی که از طریق کابل‌ها برقرار می‌شوند، اوضاع خوبی نداریم؛ هرچند در استفاده از اینترنت موبایلی موفق بوده‌ایم، اما به لحاظ زیرساخت اینترنت باید کار بیشتری صورت بگیرد تا بتوان از فناوری‌های نوین ضروری استفاده بیشتری کرد.
این کارشناس ورود بخش خصوصی را به عرصه فعالیت‌های حوزه فناوری اطلاعات برای رشد این حوزه بسیار مهم توصیف کرد و ادامه داد: باید مدلی تعریف شود که این حوزه برای بخش خصوصی منفعت مالی داشته باشد تا جذاب شود. این که دولت بیاید و در این حوزه همانند پروژه‌های عمرانی پروژه تعریف کند، کاری از پیش نمی‌برد مثال شفاف این پروژه‌ها همین اپراتور نسل چهارم یا اینترنت ملی است که به صورت دولتی اجرا می‌شود و بسیار روند آن کند است.
رزمی در پایان اظهار کرد: پروژه‌های مربوط به فناوری اطلاعات به لحاظ ماهیتی بسیار با پروژه‌های عرصه عمرانی تفاوت دارند. به این دلیل که نیازهای روز این حوزه بسیار متفاوت است و همچنین به لحاظ مالی اجرای آن به شکل دولتی بسیار هزینه بر و کم سود است. ما باید بخش خصوصی را با مدل‌های اقتصادی جدید در پروژه‌ها سهیم کنیم. همان طور که مثلا شهرداری‌ها اخیرا ساخت یک پل هوایی مجهز در یک منطقه خاص را به یک شرکت خصوصی می‌سپارند و در عوض به آن شرکت به مدت چند سال حق استفاده از تابلوهای تبلیغاتی پل را می‌دهند.
تاکید بر ورود بخش خصوصی در اجرای پروژه های بخش فناوری اطلاعات مساله ای است که بسیار مورد تاکید کارشناسان این حوزه بوده است. ضرورت ورود بخش خصوصی به این حوزه از این جهت بیشتر احساس می شود که حوزه فناوری اطلاعات حوزه ای پرشتاب به لحاظ بروز تکنولوژی های جدید در آن است و از آنجایی که واکنش دستگاه‌های دولتی به این اتفاقات تازه به دلیل بوروکراسی عظیمی که در آنها حاکم است معمولا با تاخیر صورت می گیرد لذا ورود بخش خصوصی به حوزه آی تی برای رشد و شتاب در این حوزه از فوریت و اهمیت بالاتری نسبت به بقیه حوزه های اقتصادی برخوردار است.
اینترنت اشیا از آن حوزه‌هایی است که بخش خصوصی به خوبی می تواند به آن وارد شود و فعالیت کند. حوزه اینترنت اشیاء عرصه ای بسیار جذاب در حوزه فناوری‌های جدید اطلاعاتی و ارتباطاتی و فناوری است که از طریق آن امکان کنترل وسائل منزل از راه دور فراهم می شود؛ تصور کنید وقتی در یک روز گرم تابستانی در راه منزل هستید و برای خنک شدن خانه تان در هنگام ورودتان گوشی همراه خود را روشن و کولرتان را روی درجه خیلی خنک تنظیم کنید!؟
اصطلاح «اینترنت اشیاء» اولین بار توسط کوین اشتون در سال 1999 بکار برده شد و برای نخستین بار توسط انتشارات مؤسسه MIT به دنیامعرفی گردید. اینترنت اشیاء به معنی یک شبکه جهانی از اشیاء مرتبط که هر یک دارای آدرس مختص به خود بوده است که بر اساس قراردادهای استانداردشده‌ای با یکدیگر در ارتباط هستند. این سیستم جدید کنترل از راه دور و کنترل هوشمند اشیا و دستگاه‌ها امروزه در کشورهای توسعه یافته در سیستم‌های اداری و همچنین وسایل منزل بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد اما هنوز در ایران مقدامات استفاده از آن به صورت تجاری فراهم نشده است.
