تاثیر هیئت‌ها در ضعف شعر مذهبی
زهیر توکلی می‌گوید: هیئت‌های مذهبی ما بعضا یک‌سری نقصان‌های ساختاری دارند و نوعی از شعر مذهبی، که از این هیئت‌ها مایه می‌گیرد نیز به همان نقصان‌ها دچار است. مصرف‌کننده این شعرها هیئت‌های مذهبی هستند که متاسفانه در میان این شعرها، شعر ضعیف زیاد است.
این شاعر در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این‌که شاعران این‌گونه شعرهای ضعیف سروده‌شده برای هیئت‌ها طلب و عطشی هم برای بهتر شدن ندارند گفت: شاعران این شعرها احساس نمی‌کنند شعرشان ضعیف است چرا که وقتی این شعرها در هیئت‌ها خوانده می‌شوند و مخاطبان هم برای ائمه (ع) متاثر می‌شوند و از آن‌ها استقبال می‌کنند شاعر فکر می‌کند شعرهایش قوی است، اما مساله این است که مخاطب برای شنیدن شعر نیامده است بلکه می‌خواهد عزاداری کند.
او افزود: شاعران این شعرهای ضعیف گمان می‌کنند دلیل استقبال مخاطبان هیئتی قوت شعر آنان بوده در حالی که این مخاطبان هستند که حال مذهبی قوی دارند نه این‌که شعر شاعر قوی باشد.
توکلی ضمن برشماری آسیب‌های متوجه شعر مذهبی امروز بیان کرد: یکی از آسیب‌ها این است که افراط کنیم و حکم بدهیم که شعر حسینی ابزاری برای چیزهای دیگر همانند سیاست است. آیین‌ها و شعائر حسینی مربوط به شخص امام حسین(ع) می‌شود که انسان کامل و آیینه تمام‌نمای عبودیت و بنابراین، جامع جهات مختلف انسانیت است، پس هر کس از زاویه دید خودش و متناسب با حال و فهم خودش مشاهده و تماشایی از کربلا دارد و اگر برای خودمان تکلیف کنیم که حتما شعر عاشورایی باید پیام سیاسی داشته باشد یا به مسائل روز اشاره کند، درست نیست. سرودن مرثیه برای امام حسین علیه السلام و اصولا عزاداری برای آن حضرت از همان دوران ائمه اطهار (ع) مورد توصیه آن بزرگواران بوده است و در احادیث متعددی که گریه بر آن حضرت یا اقامه عزا یا سرودن مرثیه توصیه شده است، هرگز هیچ پیش‌شرطی ذکر نشده است الا “معرفت” و ظاهرا مقصود از معرفت در این احادیث، تصدیق شخص عزادار یا شاعر به مقام امامت و ولایت آن حضرت است. بنابراین انگ سکولار زدن به شاعران عاشورایی به این دستاویز که چرا در شعرشان از مسائل مبتلابه روز و چالش‌های سیاسی یاد نمی‌کنند، غلط است.
این شاعر در پایان با بیان جنبه تفریطی شعر عاشورایی به‌عنوان دیگر آسیب متوجه شعر آیینی و مذهبی گفت: جنبه تفریطی این است که انگار دارند العیاذ بالله جنازه مطهر امام (ع) را کالبدشکافی می‌کنند و شاعر با شعرش گزارشی از این کالبدشکافی ارائه می‌دهد؛ یعنی صرفا تمرکز بر مصیبت و سوگ آن هم صرفا با پرداختن به جنبه فیزیکی قضیه است و حتی بعضا منجر به خروج شاعر از حرمت و حریم ادب می‌شود و متاسفانه این یکی از مهم‌ترین آسیب‌های محتوایی متوجه شعر مذهبی است.
