جشن پرسروصدای ناشر برای کتاب

این داستان‌نویس در گفت‌وگو با ایسنا درباره ارزیابی‌اش از برگزاری جشن امضا و مراسم رونمایی کتاب اظهار کرد: این مراسم‌ در ایران پدیده‌ تازه‌ای است که در عرصه ادبیات و کتاب اتفاق افتاده و مراسمی نیست که از قدیم مرسوم بوده باشد. به نظر می‌رسد این مراسم با یک‌ هدف برگزار می‌شود و در بدو تولید یک اثر، ناشر و مولف تصمیم می‌گیرند تولید و نشر کتاب را در قالب یک جشن و مراسم اطلاع‌رسانی کنند.

او افزود: با رسانه‌ای شدن مراسم رونمایی و جشن امضا، کتاب تازه منتشرشده مطرح می‌شود، همچنین در  این مراسم مخاطبان با نویسنده دیدار می‌کنند که باعث دلگرمی نویسنده می‌شود.

حسن‌بیگی مراسم جشن امضا و رونمایی کتاب را از دو جهت مفید دانست و خاطرنشان کرد: رسانه‌ای شدن تولید و چاپ اثر  به معرفی آن کمک می‌کند و  ‌این‌که این مراسم نوعی اعلام تبریک و خسته نباشید به نویسنده است که  شاید چندین سال برای کتاب زحمت کشیده است. به نظرم این‌گونه مراسم‌ در گسترش سرانه مطالعه و تکریم نویسنده و کتاب موثر است.

او درباره  ایرادهایی که این‌گونه مراسم‌ دارند، گفت:  زمانی ایراد یک مراسم شکلی است؛ این‌که در کجا و در چه سالنی برگزار می‌شود، یا  کدام یک از  مقام‌های  کشوری و فرهنگی در مراسم شرکت می‌کنند، که از این منظر متفاوت است، و به طور مثال نمی‌توان گفت حضور وزیر ارشاد در مراسمی حُسن است و نبودنش عیب.

این داستان‌نویس با بیان این‌که ناشر باید برای این مراسم‌ سنگ تمام بگذارد، با مثالی این موضوع را  تشریح کرد: جشن امضا و رونمایی از کتاب در واقع جشن تولد کتاب است. به طور مثال برخی جشن تولدشان را مفصل‌تر برگزار می‌کنند، مهمان‌های زیادی را به جشن دعوت می‌کنند و از آن‌ها به خوبی پذیرایی می‌کنند، و به طور کلی جشن خوب و پرسروصدایی است؛ اما در برخی از جشن تولدها خانواده کوچک دورهم جمع می‌شوند، کیک کوچکی می‌گیرند و مراسم سروصدایی ندارد. ناشر باید برای کتاب جشن پرسروصدایی برگزار کند، مقامات فرهنگی  را دعوت کند، مکان مناسبی را برای این مراسم در نظر بگیرد، و از رسانه‌ها نیز دعوت کند تا مراسم انعکاس خبری خوبی داشته باشد.

او با تأکید بر این‌که انعکاس خبر رونمایی کتاب مهم است، گفت: در جشن تولد انعکاس خبری برای ما اهمیت ندارد، اما برای جشن تولد کتاب انعکاس خبری بااهمیت است، زیرا می‌خواهیم این خبر را در سطح ملی و کشور مطرح کنیم و به گوش همه برسانیم، به نظر می‌رسد اگر ناشری بخواهد در یک سالن کوچک با ۲۰ – ۳۰ نفر مراسم رونمایی بگیرد که انعکاس خبری چندانی نداشته باشد، به نحوی رفع تکلیف است و کار مناسبی نیست. هرچقدر جشن امضا و رونمایی کتاب انعکاس رسانه‌ای و مطبوعاتی بیشتری داشته باشد قاعدتا بهتر خواهد بود.

حسن‌بیگی درباره حضور اندک مخاطبان در جشن امضا و رونمایی کتاب اظهار کرد: اصراری به حضور مخاطبان زیاد در این مراسم ندارم، زیرا مخاطبان یک کتاب در سطح کشور هستند و به طور مثال در مراسمی که در تهران برگزار شود نمی‌توانند حضور داشته باشند، که این امر طبیعی است. در مراسمی مانند  مراسم ارتحال حضرت امام خمینی (ره) یا مراسم راهیان نور مرم از سراسر کشور حضور پیدا می‌کنند اما نمی‌توانیم مخاطبان یک اثر را از سراسر کشور جمع کنیم، و فکر نمی‌کنم حضور عامه مردم در این مراسم تعریف‌شده باشد.

او با اشاره به صف طولانی برای خرید کتاب نویسنده‌های مشهور در کشورهای خارجی گفت: در ایران این مسئله وجود ندارد و  ارتباط گسترده‌ای میان مولف و مخاطب برقرار نشده است. بعید می‌دانم این مسئله  در کشور ما شکل بگیرد و مخاطبان  منتظر اثر یک نویسنده باشند، اما زمانی که خبر رونمایی کتابی اعلام می‌شود، علاقه‌مندان نویسنده و کتاب در این جلسه شرکت می‌کنند. اما بیشتر اوقات زمانی که به این مراسم‌ می‌روید جز همکاران خود، دوستان و آشنایان نویسنده و ناشر کسی را نمی‌بینید که این مسئله به خاطر بی‌علاقگی مخاطبان به  کتاب است. مردم به کتاب علاقه‌مند نیستند اما اگر یک‌ پاساژ در همین تهران  با حضور علی‌ دایی افتتاح شود مردم زیادی شرکت می‌کنند در حالی که هیچ ارتباطی با پاساژ ندارند و آن‌جا را نمی‌شناسند اما به خاطر حضور علی‌ دایی مردم می‌آیند. کتاب و نویسنده در کشور ما مانند آن پاساژ هستند که کسی آن‌ها را نمی‌شناسد.