فرزندان معنوی آیت الله هاشمی در بهشت کیش و مات شدند

زور اعتماد ملی بر سایر رقبای اصلاح طلب اش چربید و افشانی شهردار جدید تهران شد.
به گزارش نامه نیوز: شهردار تهران انتخاب شد، انتخابی که علاوه بر فرستادن افشانی به بهشت معانی دیگری نیز دارد. شورا یا بهتر بگوییم احزاب اصلاح طلب آزمون بزرگی را پشت سر گذاشته و همان طور که گفته بودند در روز 23 اردیبهشت و طی همان فرایند اعلامی تکلیف شهرداری تهران را مشخص کردند. این درحالی است که ماجرای انتخاب جایگزین برای نجفی با حرف و حدیث های بسیاری همراه بود و اختلاف نظر میان احزاب اصلاح طب را نیز به دنبال داشت. اکنون که رای سفید دادن و بازگرداندن بازی به زمین محسن هاشمی در حد شایعه باقی مانده و گزینه مورد حمایت اعتماد ملی شهردار شد وقت خوبی است تا نگاهی به توازن احزاب در شورای شهر تهران انداخته و جوانب سیاسی این رکن مدیریت شهرداری را بررسی کنیم.

سهم احزاب از شورا

به یمن «تکرار» سید محمد خاتمی تمام کرسی های شورا از آن اصلاح طلبان شد و پارلمان پایتخت صحنه رقابت های درون جریانی است. حزب اتحاد ملت با 4 عضو در اکثریت است و احزاب کارگزاران سازندگی و اعتماد ملی نیز هر کدام 3 کرسی در اختیار دارند. بنیاد امید ایرانیان 2 و ندای ایرنیان، مجمع زنان اصلاح طلب، حزب اسلامی کار، سازمان عدالت و آزادی و انجمن اسلامی معلمان نیز هر کدام یک نماینده در شورا دارند و ترکیب 21 نفر با حضور سه عضو مستقل تکمیل می شود.

همین ترکیب شورای شهر باعث شد که انتخاب شهردار با حواشی و لابی گری های بسیاری همراه باشد. کارگزاران خواهان شهردار شدن محسن هاشمی بود و غلامحسین کرباسچی دبیرکل این حزب چندین بار تاکید که میثاق نامه وحی منزل نیست. کارگزارنی ها حمایت اصولگرایان را نیز به دست آورده بودند و شاهد بودیم که رسانه ها و کارشناسان سیاسی این جریان همچون عباس سلیمی نمین سرسختانه از فرزند آیت الله حمایت کرده و او را بهترین گزینه برای شهرداری تهران می دانند. با این حمایت ها و داشتن بیشترین تعداد عضو در شورا اما به کار نیامد چون رقبای کارگزاران بهتر لابی کردند.

لابی اعتماد ملی جواب داد

محسن افشانی گزینه مورد حمایت اعتماد ملی است و بدون شک شهردار نمی شد اگر اتحاد ملتی ها نمی خواستند. در واقع این اعتماد ملی بود که بروز اختلاف میان اتحاد ملت و کارگزاران بیشترین بهره برداری را کرد. اختلاف این دو حزب یکی از اصلی ترین مناقشات حول محور انتخاب شهردار بود و به ظن تحلیلگران سیاسی در صورت عدم حل و فصل این اختلافات در بزنگاه های انتخاباتی آتی برای اصلاح طلبان دردسرساز خواهد شد.

اختلافات کارگزان و اتحاد ملت از استعفای نجفی شروع شد و در تشریح جزییات آن همین بس که علی شکوری راد گفت: «کارگزاران مي‌خواستند بگويند که بيماري پررنگ‌ترين مشکل است و دائما هم اين را مي‌گفتند؛ اما حزب اتحاد مي‌گفت اگرچه بيماري وجود دارد؛ ولي عامل اصلي چيز ديگري است و بيماري بهانه شده است. اين شد منشأ اختلاف اتحاد و کارگزاران. اتحاد از استعفا ابراز نگراني مي‌کرد، کارگزاران از استعفا استقبال مي‌کرد.. . در اين فاصله آقاي {literal}{{/literal}عبدالله{literal}}{/literal} نوري نگران شده بود که اين اختلاف به جاهاي باريک نکشد. با بنده تماس گرفتند که خدمتشان برسم».

اختلاف اتحاد ملت و کارگزاران

اصرار نجفی بر استعفا و پذیریش این موضوع از سوی شورای شهر تهران اما بر اختلافات کارگزاران و اتحاد ملت دامن زد چراکه حالا دیگر بحث انتخاب جایگزین بود. گزینه کارگزاران بر کسی پوشیده نبود و اتحاد ملتی ها موافق نبودند. در همین اثنا نمایندگان حزب اعتماد ملی بدون اینکه در اختلاف مذکور دخالت کرده و برای تخریب یا تمجید هاشمی گامی بردارند؛ آهسته و پیوسته برای گزینه مورد نظر خود رای جمع کردند. اصرار کارگزاران بر شهردار کردن محسن هاشمی اما در رساندن حزب اعتماد ملی به مقصود نقش پررنگی داشت. هرچه باشد آن ها از زیرپاگذاشتن میثاق نامه ای دفاع می کردند که دیگران هوادار آن بودند. برای نمونه محمد رضا عارف تاکید کرد که اعضای شورای شهر نباید بر خلاف میثاق نامه رفتار کرده و از شورا خارج شوند. این اظهار نظر عارف را می توان به معنی جلب دو رای بنیاد امید ایرانیان به حساب آورد.

رای اثرگذار بنیاد امید ایرانیان، مستقلان و دیگران

در ادامه لابی گری ها 3 رای اتحاد ملت که از ابتدا مقابل کارگزاران ایستاده بود و دیگر طیف های تک نماینده و مستقل جلب شد. تعداد آرای افشانی اما نشان می دهد که برخی از اعضای کارگزاران نیز با جمع همراهی کرده اند. حالا اینکه بعد از انصراف حجتی و کاندیدای رسمی نداشتن به چنین نتیجه ای رسیده اند یا اینکه در واپسین لحظه ها دست از سودای شهردار شدن هاشمی کشیده و به توصیه عقلا مبنی بر زیر میز نزدن گوش کرده اند؛ چندان فرقی ندارد. در هر صورت روند انتخاب شهردار در شورای شهر تهران نشان داد که اصلاح طلبان بر خلاف انتظار رقبای خود غرق در سهم خواهی نشده و از پس جدی ترین چالش این دوره شورا یعنی انتخاب دوباره شهردار برآمدند.