بیماری شایع در بین زنان

آرتریت تاکایاسو یا سندرم قوس آئورت بیشتر رگهای بزرگ (عمدتا آئورت و شاخه‌های آن و عروق اصلی ریه) را درگیر می‌کند. این بیماری شایع در کودکی است. البته بیشتر در زنان آسیایی جوان (بین ۱۵ تا ۳۰ سال) مشاهده می‌شود. دختران ۹–۸ برابر بیشتر از پسرها مبتلا می‌شوند.

تحقیقات نشان داده شده که سیکلوفسفامید و کورتیکوستروئید با دوز بالا باعث توقف و در بعضى موارد معکوس‌کردن پیشرفت بیمارى مى‌شوند. این بیماری به اصطلاح بیماری بدون نبض نیز نامیده می‌شود و در زنان ده برابر شایع تر از مردان است و فقط در افراد زیر ۴۰ سال یعنی در سنین باروری بروز می‌کند. این بیماری در کشورهای آسیایی شایع تر از کشورهای غربی است.

علایم اصلی بیماری

علایم اولیه بیماری شامل تب، بیحالی و ضعف، کاهش وزن، درد عضلانی و مفصلی و عرق شبانه است. آنمی‌ و افزایش شاخص‌های آزمایشگاهی التهاب مانند (ESR) نیز دیده می‌شود. هرچه التهاب رگ افزایش پیدا کند علائم کاهش خون رسانی عضو مشخص تر می‌شود. کاهش نبضهای محیطی، اختلاف فشار خون در اندامهای مختلف، وجود سوفل در محل تنگی عروق و درد شدید و ناگهانی انتهاها (لنگیدن) علایم متداول در فاز مزمن هستند. تنگ شدن شریانهای کلیه موجب افزایش فشار خون، درگیری ریه موجب درد قفسه صدری و اختلال خونرسانی به مغز موجب علایم مختلف عصبی و چشمی‌می‌شود. آنوریسم و پدیده رینود نیز ممکن است روی دهند.

علل

علت اصلی بیماری ناشناخته است هرچند که سیستم ایمنی (سیستمی‌در بدن که مسئولیت حفاظت و سلامت بدن را برعهده دارد ) نقش مهمی‌در این واقعه ایفا می‌کند . همان طور که سیستم ایمنی زمینه حفاظت و حمایت بدن را فراهم می‌اورد، در مواردی بیش فعال شده و به ب خش‌هایی از بدن حمله می‌کند در مورد این بیماری هم همین اتفاق می‌افتد.

تشخیص

بررسی‌های اولتراسوند با استفاده از داپلر برای نشان دادن درگیری عروق نزدیک به قلب مفید است ولی غالباً قادر به نشان دادن درگیری رگهای محیطی تر نمی‌باشد. غالباً مشاهده کلیه رگهای اصلی توسط (pan-aortography) و در مورد رگهای ریه (pulmonary angiography) لازم است تا بتوان وسعت درگیری عروقی را ارزیابی نمود.

درمان

درمان با کورتیکواستروئید خوراکی (مانند پردنیزون) (با دوز بالا) و داروهای تضعیف کننده ایمنی مانند سیکلوفسفاماید است.