پرداختن به ادبیات بومی، تقابل با ادبیات ملی نیست

علی صفی‌زاده در گفت‌وگو با ایسنا،  بیان کرد: پیام ادبیات بومی و فارسی اعتلای زبان و ادبیات ملی است و این دو با هم معنا می‌دهند. تقویت و حفظ  ادبیات بومی سلاحی در برابر تهاجم‌های فرهنگی دشمن است و با حفظ این ادبیات فرهنگ ملی وزین‌تر می‌شود.

این دکترای زبان و ادبیات فارسی خاطرنشان کرد: حفظ فرهنگ، ادبیات و هویت قومی به غنای ادبیات فارسی کمک می‌کند و ریشه فرهنگ ملی از آسیب‌ها مصون می‌ماند.

او با بیان اینکه بسیاری از واژه‌های شاهنامه در زبان و ادبیات لرستان متجلی است، یادآور شد: اگر بخواهیم هویت و فرهنگ خود را حفظ کنیم باید ادبیات بومی و قومی را تقویت کنیم.

صفی‌زاده گفت: باید همچنان که به زبان و ادبیات رسمی کشور افتخار می‌کنیم به ادبیات قومی و بومی خود نیز ببالیم چراکه ارزشمند شمردن این ادبیات منجر به شاخص شدن منطقه موردنظر می‌شود.

او اظهار کرد کرد: مهمترین راه تقویت و پایدار ماندن فرهنگ و ادبیات قومی تاسیس فرهنگستانی در مناطق مختلف کشور با عنوان فرهنگستان بومی آن منطقه است.

این مدرس دانشگاه گفت: هیچ کدام از اقوام ایرانی به خودی خود فرهنگ ابتذال را نمی‌پذیرند و این شاخصه فرصتی است تا از ادبیات و فرهنگ بومی در برابر تهاجم‌های ادبی و فرهنگی استفاده کرد.

صفی‌زاده افزود: هر واژه بومی به منزله خشتی از دیوار عظیم فرهنگ ایران است که با فراموشی این خشت‌ها، فرهنگ و ادبیات کشور رو به انزوا و تخریب می‌رود.