«پلاستیک» سقف روی سر «زمین گِلی» فرش زیر پا
مردم راخین دهه‌هاست که از فقر و خشونت رنج می‌برند. چنانچه بنا است خشونت‌ها متوقف شود باید به شکایتهای آنان رسیدگی شود، آوارگان مسلمان در بنگلادش و چه در داخل ایالت راخین، تکه‌ای پلاستیک، سقف روی سرشان و زمین گِلی، فرش زیر پایشان شده است.
به گزارش تسنیم، دومنیک استیلهارت – مدیر عملیات جهانی کمیته بین المللی صلیب سرخ در یادداشتی تامل‌‌برانگیز به بررسی شرایط بشردوستانه و افق پایان بحران در ایالت راخین پرداخت:
خشونت و وحشتی که مردم ایالت راخین را وادار به فرار از خانه‌هایشان کرد، اکنون تمامی جامعه را در شوک شدیدی اسیر کرده است. چنین جابجایی‌هایی با احساس خطر همراه است و به‌همین دلیل در چنین شرایطی علیرغم دسترسی محدود به مدارس، مزارع، بازار و مراقبت درمانی، خیلی‌ها جایی نمی‌روند و در محل سکونت خود می‌مانند. اما آنها که در محل زندگی خود باقی مانده‌اند، چطور می‌توانند به زندگی خود ادامه دهند؟
برای غلبه بر ترس بزرگی که ساکنین احساس می‌کنند و برای توقف روند هجوم به مرزها و به منظور دستیابی به نقطه ای که خانواده‌ها به بازگشت به خانه‌های شان بیندیشند، لازم است تا دوباره در همه سطوح اجتماع اعتماد برقرار شود تا مردم بتوانند به طور صلح‌آمیز همزیستی کنند.
مردم ایالت راخین دهه‌هاست که از فقر، توسعه نیافتگی و خشونت در جامعه رنج می‌برند. چنانچه بنا است خشونت‌های دوره‌ای متوقف شوند باید به شکایتهای جامعه رسیدگی شود.
هرچند اکنون صدها هزار نفر نیازمند کمک هستند، اما در دراز مدت راه حل احیای مجدد نظم و قانون است و اتکای بیش از اندازه به کمکرسانی بشردوستانه چاره کار نیست. خدمات عمومی مانند مراقبت درمانی نیز باید احیا شود. به همان اندازه اهمیت دارد که به مردم این تضمین داده شود که در صورت شروع مجدد درگیری، افرادی که در مخاصمات شرکت نمی‌کنند مورد حمایت قرار می‌گیرند.
حتی با شروع برقراری یک نظم قانونی، کماکان احساس نگرانی وجود دارد، یک احساس جمعی که فردا از امروز بهتر نخواهد بود. مردم نمی‌دانند کجا بروند یا چه کار کنند، ناشناخته‌هایی که ازسرگیری زندگی عادی را به تأخیر می‌اندازند.
نظم به شمال راخین باید برگردانده شود؛ نظمی که مدتها تداوم یابد. باید جامعه به خویشتنداری تشویق شود و امنیت غیرنظامیان و دارایی‌های مردم تضمین شود. رهبران در همه سطوح، از جمله در دولت و نیروهای امنیتی، در این خصوص نقش برجسته‌ای دارند.
افراد بسیاری خانه‌های خود را رها کرده‌اند و هم‌اکنون در شرایط وخیمی بسر می‌برند: چه برای اکثریتی که در همسایگی بنگلادش هستند و چه در داخل ایالت راخین، تکه‌ای پلاستیک سقف روی سرشان است و زمینی گِلی فرش زیر پایشان. بعضی‌ها در حال بازگشت به خانه هستند اما بسیاری هنوز وحشتزده‌اند.
دسترسی بشردوستانه به شمال راخین از زمان آغاز بحران محدود شده‌است، اما شایان تقدیر است که به نهضت صلیب سرخ اجازه دسترسی داده شده است. ما مقامات را تشویق به تسهیل کار سازمانهای بشردوست می‌کنیم چراکه تنها خانواده صلیب سرخ قادر به پاسخگویی به این حجم از نیاز نیست.
نهضت صلیب سرخ برای 180 هزار نفر در شمال راخین غذا (نخود، برنج و کنسرو ماهی) توزیع می‌کند. ما تاکنون به جوامع جدا افتاده در مناطق کوهستانی کمک ارسال کرده‌ایم و برای بیش از 5000 نفر که در شرایط اسفناک در سواحل نزدیک مانگداو گیر افتاده اند آب و غذا توزیع کرده ایم. سرویس‌های بهداشتی ایجاد شده به ارتقای سطح بهداشت و کیفی زندگی کمک کرده است. پشه‌بندهایی که توزیع کرده‌ایم به پدران و مادران کمک می‌کند تا از فرزندان خود بهتر محافظت کنند.
نهضت صلیب سرخ تنها برای مرحله اضطراری فعلی در این منطقه حضور نخواهد داشت بلکه برای مرحله بازسازی نیز حاضر خواهد بود تا بتوانیم به تلاشها برای از سرگیری زندگی عادی کمک کنیم.
کمکرسانی در برهه کوتاه کمک خواهد کرد. اما ما یک امیدواری بلندمدت هم داریم: نظم و قانون مورد اطمینان و زندگی صلح‌آمیز میان جوامع، تا ساکنین دیگر مجبور نباشند در هراس زندگی کنند.
