ترامپ چگونه از حالات صورت ‏خود برای انتقال حس تنفرش از ایران استفاده می‌کند؟

    کد خبر :127153

بی شک، انتقادات شدیدی در مورد تفکر و رفتار ترامپ وجود دارد. با این حال، نکته قابل توجه این است که ژست او به طور کل ‏نمایشگر نقش “مرد قوی دوران جنگ” است.

لیندون جانسون، رئیس جمهور اسبق امریکا در زمینه ارزش تفسیر حالات صورت بیان کرده است: “اگر وارد اتاقی شوید و [با نگاه کردن به چهره آنها] متوجه ‏نشوید چه کسی طرف شماست و چه کسی مخالف تان است، به لحاظ سیاست مدار بودن هیچ ارزشی ندارید”. ‏

به گزارش انتخاب، سیاست خارجی امریکا در اکثر مواقع، سیاستی موفق بوده اما در حال حاضر امریکا یکی از بدترین دوره های سیاست خارجی خود ‏را طی می کند. ‏

احساسات غیر معمول امریکایی ها تحت تأثیر انگاره های بزرگ قرار گرفته است. ترامپ با ایجاد انگاره “تروریسم بودن ایران، و ‏تمایل ایران به تولید سلاح هسته ای” در تلاش است نه تنها مردم کشور خود بلکه مردم دنیا را علیه ایران به شورش وادار کند. ‏حال، مسئولیت ایجاد موازنه بین منافع و منابع که در اجرای موفقیت آمیز سیاست خارجی دارای اهمیت هستند، بر عهده ‏متخصصان، محققان، تحلیلگران سیاسی و رسانه هاست. مسأله زمانی بغرنج می شود که متخصصان برجسته به جای مقاومت در ‏برابر این نیرو، به حمایت از این انگاره بزرگ بپردازند. ‏

تلاش ترامپ در گسترش انگاره “ایران هراسی”، با برخوردهای هیجانی و سخنان سخیفش انجام می شود. وی از حالات صورت ‏خود برای انتقال حس تنفرش از ایران استفاده می کند.‏

می دانیم که هیچ ماهیچه دروغگویی در صورت انسان وجود ندارد. چون اگر بود حتما متخصصان زیبایی راه حلی برای این مشکل ‏پیدا می کردند.‏

“دن هیل” متخصص در زمینه تحلیل احساسات و هیجانات بیان می کند، چهره افراد بسیار معنادار است و انسان ها تنها ‏موجوداتی هستند که شخصیت خود را در چهره خود نشان می دهند. چهره فردی که قابلیت تغییر دارد و نمایشگر احساسات ‏است، مردم را به حرکت وا می دارد؛ و به لطف نرون های آینه ای، احساسات مسری اند و از فردی به فردی دیگر منتقل می شوند. ‏برای مثال، اگر کسی در حال خندیدن باشد، شما نیز بی اختیار می خندید و اگر فردی عصبانیت، خشم و نفرت را در چهره خود ‏نشان دهد، متعاقبا شما نیز با نگاه کردن به چهره او احساس عصبانیت، خشم و نفرت را تجربه خواهید کرد. ‏

ترامپ مردی هزار چهره است! (عمدتا به لحاظ حالاتی که در صورت خود نشان می دهد، نه به لحاظ شخصیت!) تصاویری که از ‏او در تلویزیون، روزنامه و … می بینید همه و همه در حال فریاد زدن، خندیدن است و دستانی که گره کرده و به موضوع خاصی ‏اشاره می کند! پتی وود، متخصص زبان بدن، بیان می کند ” فاکتور کلیدی در محبوبیت او، همین احساس کنترل نشدنی اوست”. ‏ترامپ “ناقل احساس” است، به این معنا که او ناقل احساسات بسیار قوی و بسیار واضح است و به دلیل کاریزمایی که در بین ‏طرفدارانش دارد، آن احساسات را به آنها منتقل می نماید. او با صدای بلند خود، حالات صورت و بدنش تلاش می کند همه ‏توجهات را به سوی خود جلب کند. در نگاه پتی وود، نمایش حوزه گسترده ای از احساسات، توانایی او در امر هدایت مردم به سوی ‏خشم و نفرت در نظر گرفته می شود؛ مهم نیست که در یک مناظره باشد یا حضور در یک شهر، او از نشان دادن عکس العمل ‏های صریح ابایی ندارد. ‏

با نگاهی بر گذشته متوجه خواهید شد، به طور مشخص، در دوران قبل از پایان جنگ جهانی دوم، حالت بالا بردن چانه و نگاه به ‏آسمان، حالتی بسیار محبوب در نظر گرفته می شد. سیاست مردانی چون هیتلر، موسیلینی ، چرچیل و فرانکلین روزولت چنین ‏حالات صورتی را نشان داده اند. اما بعد از پایان جنگ جهانی دوم چهره عبوس و چانه ای که رو به بالاست، محبوبیت خود را از ‏دست داد. از دوران آیزنهاور تا دوران اوباما، شیوه ارتباط، همیشه لبخند و لبخند بیشتر بوده است. در بین دوازده رئیس جمهور ‏امریکا پس از جنگ جهانی دوم، هشت نفر از آنها با دهان باز لبخند می زدند، سه نفر هنگام لبخند، دهان به صورت بسته بوده و ‏یک نفر (لیندون جانسون) حالت چهره ای خنثی داشت، درحالی که چانه خود را به عقب می کشاند؛ هیچکدام از آنها، ژست مرد ‏قوی در دوران جنگ را از خود نشان نداده‌اند؛ اما ترامپ این رویه را دنبال می کند. ‏

برای چند لحظه، چشمان خود را ببندید و چهره دونالد ترامپ را تصور کنید. اولین تصور ذهنی که دارید چیست؟ در حال اخم ‏کردن است؟ عصبانی است؟ شاید در حال فریاد زدن است؟ یا هر دو دستش را به نشانه اعتراض بالا برده است؟ ‏

موفقیت سیاسی دونالد ترامپ را می توان تا حد زیادی مدیون زبان بدن و روش های نامتعارف او در استفاده از حالات صورت ‏دانست. اولین چیزی که ما در مورد حالات صورت دونالد ترامپ به آن توجه می کنیم، تنوع بسیار زیاد است. دومین مورد، ‏دراماتیک بودن و اغراق آمیز بودن آنهاست. این موارد قبل از انتخابات ریاست جمهوری و در طول مدت انتخابات کاملا مشهود ‏بود. ‏

در چهره ترامپ به طور عمده هفت حالت را می توان بسیار دید: چهره آلفا (آرام و متفکر) با ابروانی در هم کشیده و چشمانی تنگ ‏شده که نشان دهنده تلاش او در نمایش فردی است که تسلیم نمی شود؛ چهره عصبانی با دهان و فک کاملا باز که اجازه نمی ‏دهد کسی او را به چالش بکشد؛ بالا آرودن چانه همراه با کج کردن سر که قدرت خود را به نمایش می گذارد ؛ لبخند با دهان باز ‏و نمایش دندان ها که با هدف تحقیر صورت می گیرد؛ لبخند با دهان بسته که نشان از آمادگی او در مواجهه با مشکلات است؛ ‏چانه ی در هم کشیده و چروکیده که عکس العمل او در مقابل تهدید است؛ و لب های غنچه، حالت اغراق آمیزی که برای واضح ‏تر بیان کردن سخنانش برای افرادی که سخن او را درک نمی کنند، از آن استفاده می کند. ‏

چهره هر انسانی و البته ترامپ در هر حالتی که باشد، سرنخ های مهمی در مورد طرز فکر او نسبت به موقعیتی که در آن قرار ‏دارد، خواهد داد؛ اینکه چه افکاری را در سر می پروراند. و این اصل یادآور همان ضرب المثل قدیمی است که “از کوزه همان برون ‏تراود که در اوست”. ‏

بی شک، انتقادات شدیدی در مورد تفکر و رفتار ترامپ وجود دارد. با این حال، نکته قابل توجه این است که ژست او به طور کل ‏نمایشگر نقش “مرد قوی دوران جنگ” می باشد، و این مایه نگرانی همگان است. امریکا در دوران جنگ نیست، اما ترامپ به گونه ‏ای رفتار می کند که گویی رهبری امریکا را در دوران جنگ بر عهده دارد و از امریکا در برابر تهاجمات خارجی دفاع می کند. ‏

هر چند، موضوعاتی چون تضمین منافع امریکا و جهان و گسترش همبستگی جهانی بدون ایجاد نارضایتی در حال حاضر ممکن ‏است امری دست نیافتنی به نظر برسد، اما به نظر می رسد زمان مداخله نهادهای سیاست گذاری، و رسانه های دیداری و نوشتاری ‏در مورد بحران فعلی، قبل از اتخاذ تصمیمات نهایی است نه پس از عبور از طوفانی که ترامپ در حال ایجاد آن است. ‏

0
نظرات
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد نظرات حاوی الفاظ و ادبیات نامناسب، تهمت و افترا منتشر نخواهد شد

دیدگاهتان را بنویسید