سرمستي نتانياهو از مواضع رئيس جمهور دمدمي مزاج آمريکا درباره ايران

سخنان ترامپ درباره توافق هسته اي، به معناي پذيرش ادعاي رژيم صهيونيستي درباره خطرناک بودن اين توافق از يک سو و نقش منطقه‌اي ايران از سوي ديگر است.
به گزارش بازتاب، پايگاه اينترنتي روزنامه راي اليوم در يادداشتي به قلم زهير اندرواس نوشت رسانه‌هاي اسرائيل روز جمعه و شنبه همچنان با شادي، از سخنراني دونالد ترامپ رئيس جمهور آمريکا درباره توافق هسته‌اي استقبال کردند. منابع سياسي در تل آويو گفتند اظهارات ترامپ در اين سخنراني عملا به معناي پذيرش موضع اسرائيل درباره خطرناک بودن اين توافق و نقشي است که ايران از طريق گسترش تروريسم، حمايت از آن و برهم زدن امنيت و ثبات خاورميانه، ايفا مي‌کند.
اور هيلر کارشناس امور نظامي شبکه ده تلويزيون اسرائيل، رئيس جمهور آمريکا را «ملامت» کرد، زيرا نگفت در صورتي که جمهوري اسلامي ايران شرايط آمريکا را نپذيرد، از چه گزينه‌اي به عنوان جايگزين استفاده مي‌کند.
وي در اين خصوص گفت: ترامپ بر خلاف باراک اوباما رئيس جمهور پيشين آمريکا از تهديد به مداخله نظامي استفاده نکرد. وي در عين حال گفت: شايد ترامپ از اين طريق در پي راضي کردن راي دهندگان و نيز افکار عمومي آمريکاست که ديگر حاضر به اعزام نيرو‌هاي نظامي براي جنگ با ايران در خاورميانه نيست.
در همين زمينه، پايگاه «تايمز آو اسرائيل» با يادآوري سخنراني رئيس جمهور آمريکا در سازمان ملل، گفت: ترامپ چند بار از نام ايران در سخنراني خود استفاده کرده است؟ پاسخ داد: 12 بار. هر بار براي اين که بر تهديد ايران تاکيد کند، از آن استفاده کرد. اين در حالي است که کلمه «فلسطيني ها» را اصلا به کار نبرد.
روزنامه اسرائيلي (هاآرتص) در پايگاه اينترنتي خود، در تحليلي از حيمي شاليف نوشت سخنراني ترامپ در واقع و به وضوح به منزله «بازخواست» از دشمن سرسخت خود باراک اوباما بود. براي همه روشن و آشکار است که انزجار کورکورانه ترامپ از اوباما، انگيزه اصلي اين سخنراني بود. اين تحليلگر اسرائيلي گفت: ترامپ آمادگي آن را دارد که آمريکا را در جهان منزوي کند و فقط به خاطر ارضاي احساسات خود، اين کشور را در معرض رويارويي نظامي قرار دهد.
از نظر حيمي شاليف، پس از آن که نتانياهو نخست وزير اسرائيل اين سرمستي را پشت سربگذارد، بايد به بررسي دو موضوع اهتمام ورزد: از يک سو، بايد به اين موضوع توجه کند که ترامپ در حرف و عمل، مواضع وي را عليه ايران اتخاذ کرده است. اما از سوي ديگر، نتانياهو بايد با ترس و نگراني، به جنبه ديگر اين موضوع نيز کاملا توجه کند: شراکت با رئيس جمهور دمدمي مزاج آمريکا جهان آزاد و همچنين اسرائيل را به کدام سمت و سو خواهد برد؟